[singlepic id=161 w=400 h=600 float=left]Latarnia na przylądku Rozewie pierwszy raz umieszczona została na szwedzkiej mapie z 1696 roku. Pierwszym latarnikiem była legendarna córka szwedzkiego kapitana uratowana w tym miejscu przez rybaka. Od tamtego czasu ostrzegała żeglarzy rozpalanym na brzegu ogniskiem.
Latarnia Morska Rozewie – Panoramy sferyczne
Stara latarnia, znajdująca się kilkadziesiąt metrów na zachód od czynnej, została uruchomiona 15 listopada 1822 roku jako 16 metrowa wieża. Na wieży rozpalano lampę na olej rzepakowy, a od roku 1877 lampą naftową.
W 1919 roku latarnia została zelektryfikowana.
Dzisiejsza latarnia powstała w roku 1875 jako 16 metrowa wieża, w której zastosowano lampę naftową. W 1910 roku nową latarnię podwyższono o 5 metrów i zmodernizowano.
Do roku 1919 zapalano obydwie latarnie dla odróżnienia od latarni Czołpino.
W 1972 roku decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków latarnia została wpisana do rejestru zabytków.
W 1978 roku latarnię podwyższono o kolejne 8 metrów, ponieważ rosnące drzewa zaczęły zasłaniać światło. Wymieniono także reflektor na dwa panele zawierające po 20 reflektorów halogenowych na obrotowym stole.
Od 1945 roku latarnia jest także radiolatarnią o znaku RO według alfabetu Morse’a.
W 1994 roku zamontowano stację referencyjną GPS pozwalającą określić pozycję w pobliżu latarni z dokładnością do 5-10 metrów.
Obecnie w latarni mieści się muzeum latarnictwa, które jest filią Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku.
Dane znajdujące się na stronie pochodzą z zasobów Wikipedii, wolnej enyckolpedii.